پروژه جستجوی الگوی زیبایی‌شناختی در هنر معاصر ایران بررسی رویکردهای سنتی و نوگرا

خلاصه ای از پروژه:

هنر ایرانی در دوران معاصر، با وجود تلاش‌های فراوان هنرمندان، نتوانسته است یک الگوی زیبایی‌شناختی منسجم و جامع ارائه دهد. این ناکامی ریشه در الگوبرداری‌های نامناسب از هنر جهانی و سنتی دارد. همچنین، فاصله گرفتن از “بیان تصویری” به عنوان ساختاری منسجم که با رنگ و نقش شکل می‌گیرد، باعث شده است که هنر به روش‌های التقاطی تقلیل یابد.

امروزه، دوگانگی بین باورها و احساسات، ما را به ترکیبی تازه یا آفرینش بدیع رهنمون نمی‌کند، بلکه از نظر روانشناختی نیز مشکلاتی ایجاد کرده است. این دوگانگی بیمارگونه، حاصل کشمکش‌های درونی در تقابل با جهانی است که به سمت همسان‌سازی فرهنگ‌ها پیش می‌رود. ما در وضعیتی خاص قرار گرفته‌ایم که هم به دنبال “هویت خاص” خود هستیم و هم در اندیشه غالب هضم می‌شویم.

از یک سو، دید شاعرانه ما در تقابل با ایده‌های علمی-تکنیکی غالب، شکننده به نظر می‌رسد. از سوی دیگر، زبان فارسی ظرفیت شاعرانه‌ای بی‌نظیر دارد و میراث ما می‌تواند جریان حوادث را اصلاح کند و مأمنی برای زندگی درونی ما باشد.

در این راستا، با توجه به میراث قومی در هنر، روند اقتباس دو گرایش “سنتی” و “سنت‌گرایی نو” به رویکرد متقابل ادبیات و تصویر در نگارگری ایران مورد توجه قرار گرفته است. شاخص‌های تصویری ایران در زمان اوج نگارگری تحلیل شده‌اند تا نشان داده شود چگونه “واژه‌ها” به “تصاویر” استحاله می‌یابند و به واقعیت تصویری در فضای دوبعدی وفادار می‌مانند.

با وجود تلاش‌های هنرمندان، دنباله‌روی‌ها و الگوبرداری‌های ناسنجیده از هنر وارداتی و سنتی، مانع از نوزایی واقعی هنر تصویری ایران شده است. پس از جنگ جهانی اول، مدرنیسم به صورت سطحی در ایران رسوخ کرد و جنبش نوگرایی در نقاشی ایران مبتنی بر شناخت عمیق و انتخاب اصولی نبود. با این حال، برخی هنرمندان تلاش کردند تا آثارشان “شناسنامه” ایرانی داشته باشد و دو گرایش “سنتی” و “سنت‌گرایی نو” شکل گرفت.

به دنبال پروژه‌های دانشجویی برتر و آماده برای استفاده هستید؟ با دانلود آسان این پروژه، گامی موثر در مسیر موفقیت بردارید!

عناوین و فهرست کلی پروژه:

هنر
يافتن الگوي زيبايي شناختي
پيشگفتار
مقدمه
روند اقتباس و ابداع هنر امروز از خاطره قومي
گروه «سنتي»
گرايش دوم
تعامل ادبيات و نگارگري
ساختار تصوير در نگارگري
و در پايان …