پروژه دیاگرام در معماری تاریخچه، تعریف و تحول کاربرد

خلاصه ای از پروژه:

در معماری، دیاگرام به عنوان زبانی ترسیمی، ابزاری حیاتی برای تجسم و سازماندهی ایده‌ها و تفکرات فضایی، ارتباطی و فرمی به شمار می‌رود. دیاگرام‌ها اطلاعات را به صورت سازمان‌یافته و همزمان بر روی کاغذ نمایش می‌دهند و با زبان نوشتاری که مبتنی بر سلسله مراتب و تقدم و تاخر ادراکی است، تفاوت دارند. دیاگرام‌ها از نمادهای گوناگون به صورت موازی و همزمان برای بررسی و تحلیل استفاده می‌کنند و حواس انسان را درگیر می‌کنند.

استفاده از دیاگرام در معماری سابقه‌ای طولانی دارد. ویتکار در دوره رنسانس از دیاگرام‌های هندسی استفاده می‌کرد و عملکردگرایان آلمانی در اوایل قرن بیستم دیاگرام‌های عملکردی را به کار گرفتند. پس از جنگ جهانی دوم، با رواج روش‌های تحلیلی و علمی، استفاده از دیاگرام در معماری و شهرسازی گسترش یافت.

از دهه شصت میلادی، آوانگاردهای نو، دیاگرام‌های عملکردی را کنار گذاشته و به تحلیل فرم و فضا از طریق دیاگرام پرداختند. معمارانی چون پیتر آیزمن، دیاگرام را به ابزاری برای خلق فرم‌های نوین تبدیل کردند و دیاگرام‌های فرم و فضا جایگزین دیاگرام‌های کاربری شدند. این روند تا دهه نود میلادی ادامه یافت و دیاگرام به مهم‌ترین ابزار توجیه پروژه‌ها در معماری آوانگارد تبدیل شد.

عناوین و فهرست کلی پروژه:

دیاگرام
* تعریف دیاگرام
* مزایای تفکر گرافیکی (از دیدگاه رابرت مک کیم)
* تاریخچه دیاگرام در معماری
* ویتکار و دیاگرام‌های هندسی
* عملکردگرایان آلمانی و دیاگرام عملکردی (مدرسه باهاوس)
* رواج دیاگرام پس از جنگ جهانی دوم
* دهه شصت و آوانگاردهای نو
* راسیونالیست‌های ایتالیایی و پست مدرنیست‌ها
* پیتر آیزمن و تغییر نقش دیاگرام
* دیاگرام در معماری آوانگارد دهه ۹۰